Աշխարհում տիրող պայթյունավտանգ վիճակը հասկանալու և այդ վիճակից դեպի գոնե մոտալուտ ապագան մարդկությանը տանող ճանապարհների մասին շատ թե քիչ իրատեսական պատկերացումներ ունենալու համար պետք են հնարավորինս ճշգրիտ նախնական տվյալներ ներկա վիճակի մասին և դրանց հիման վրա կանխատեսումներ կատարելու գիտական մեթոդներ, մի խնդիր, որով էլ զբաղված է եղել ֆուտուրոլոգների և սիստեմների մասին գիտության ոլորտի մասնագետների բանակը՝ սկսած անցյալ դարի 50-60-ական թվերից։
Մեր կարողացածի ու չկարողացածի սահմանները և ներկա պայմաններում մեր տեղը արևի տակ ճշտելու համար ստիպված ենք նորից ու նորից վերադառնալ մեր վերջին 200 տարվա պատմության առանցքային իրադարձություններին, որոնք բացառապես կապված են եղել ռուսների մեր տարածաշրջան մտնելու և այնտեղ դոմինանտ ուժ դառնալու հետ։
Քանի որ շատերն են սկսել խոսել հավանական արտահերթ խորհրդարանական ընտրությունների մասին, հարկ եմ համարում մի փոքր կանխատեսում անել ո՛չ թե արտահերթ ընտրությունների գնալու կամ չգնալու, այլ թե ինչպես Փաշինյանը կապահովի իր համար անհրաժեշտ նվազագույն ձայները։
Նախ՝ մասշտաբը:
Առաջին համաշխարհայնին մասնակցում էր 34 պետություն:
Երկրորդ համաշխարհայնին՝ 62 պետություն:
Ռուսաստանը հիմա կռվում է 54 զարգացած պետության դեմ, մեն-մենակ:
Առաջիկայում Իրանի Իսլամական Հանրապետությունը դառնալու է միջուկային տերություն։ Այդ անխուսափելի զարգացումը շեշտակիորեն փոխելու է տարածաշրջանում տիրող աշխարհառազմավարական հաշվեկշիռը և ուժերի հարաբերակցությունը՝ հօգուտ Իրանի։ Հայաստանի Հանրապետությունը կարող է ստանալ կայուն և ապահով զարգացման առնվազն 10-20 տարի, քանի որ Իրանին պետք է լինելու ամրապնդել իր հյուսիսային սահմանների անվտանգությունն ու չեզոքացնել թուրանական սպառնալիքը։ Այս իրավիճակում Հայաստանն առանցքային դերակատարում և նշանակություն ունի։